ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ
Αφθονία έκπτωτων καιρών. Η μέρα – ακρίδα που
την άνοιξη καραδοκεί. Η βροχή – προσκυνητής ερωτευμένος με το χωρισμό,
τρέμει σαν φύλλο στον άνεμο. Κάθετη ευτυχία στις ουράνιες
χορδές κατρακυλά στη γη, σαν τις ορδές των Ούννων. Έτσι
γεννιούνται κάτω απ’ το φεγγάρι, στη δύση της ιστορίας,
οι ζωγραφιές των ένδοξων παντιέρων.
ΙΜΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟΣ
Περιμένοντας πελάτη, η ιερόδουλη φλέγεται
από αγάπη. Δεν είναι δα τόσο κακή του
Μιχαλκόφ η ταινία. Κατρακύλησε η μύτη
της λογικής. Σηκώσανε στα χέρια τη δόξα. Την εβδόμη μόνο μέρα
τα μπράβο στα σύννεφα πετάξαν. Η μοίρα ετοίμασε το στόμα της για γέλιο.
Του Βαν Γκογκ του πήρανε το αυτί.
Η ηχώ έκλαιγε από φόβο. Ο σιδηροδρομικός σταθμός πέθαινε οδυνηρά.
ΓΑΜΟΙ
Το χιόνι κυλίστηκε στη λάσπη. Ψηλόκορμο φθινόπωρο, κουράστηκες
να με περιμένεις. Ποθώ να πετάξω μακριά την αρμαθιά των νυσταγμένων κλειδιών
στην κόλαση του χωρισμού.Κανείς δεν ξεφεύγει απ’ τις καρδιές των δημίων.
Δες, μας απλώνουν τα παγωμένα τους χέρια. Χασομερήσαμε στη ρουλέτα του αέρα.
Η φύση μπλόφαρε. Ζωηρό φαινόταν το παιχνίδι! Τέλειωσαν όμως
όλα πριν περάσει ούτε καν μισός χρόνος.