Авторский сайт Александра Коротко

НАСЛЕДНИКИ

Изобилие падших времен. День кузнечик весну сторожит.
Дождь паломник в разлуку влюблён, как осиновый лист,
на ветру он дрожит. Вертикальное счастье по струнам 
небесным на землю бежит, словно полчища гуннов. Так 
рождаются в мире подлунном на закате истории славных 
знамён витражи.


ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ

Αφθονία έκπτωτων καιρών. Η μέρα – ακρίδα που 
την άνοιξη καραδοκεί. Η βροχή – προσκυνητής ερωτευμένος με το χωρισμό,
τρέμει σαν φύλλο στον άνεμο. Κάθετη ευτυχία στις ουράνιες
χορδές κατρακυλά στη γη, σαν τις ορδές των Ούννων. Έτσι
γεννιούνται κάτω απ’ το φεγγάρι, στη δύση της ιστορίας,
οι ζωγραφιές των ένδοξων παντιέρων.

 

____________________________________________________

 

 

ИМПРЕССИОНИЗМ

Задыхаясь от любви, проститутка ждет клиента. Не такая уж 
плохая Михалкова кинолента. Провалился нос рассудка. Слава 
по рукам пошла. На седьмые только сутки браво взвилось 
в облака. День разрезал рот для смеха. У Ван Гога ухо взял. 
Плакало от страха эхо. В муках умирал вокзал.


ΙΜΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟΣ


Περιμένοντας πελάτη, η ιερόδουλη φλέγεται 
από αγάπη. Δεν είναι δα τόσο κακή του
Μιχαλκόφ η ταινία.  Κατρακύλησε η μύτη
της λογικής. Σηκώσανε στα χέρια τη δόξα. Την εβδόμη μόνο μέρα
τα μπράβο στα σύννεφα πετάξαν. Η μοίρα ετοίμασε το στόμα της για γέλιο.
Του Βαν Γκογκ του πήρανε το αυτί.
Η ηχώ έκλαιγε από φόβο. Ο σιδηροδρομικός σταθμός πέθαινε οδυνηρά.

 

____________________________________________________

 

 

СВАДЬБЫ

Вот и снег лицом в грязь. Долговязая осень, ты меня
заждалась. Так и хочется бросить связку сонных ключей 
в царство вечной разлуки. Никому не уйти от сердец палачей.
Видишь, тянутся к нам их холодные руки. Заигрались в 
рулетку ветра. Блефовала природа. До чего же азартной 
казалась игра. Но закончилось все, не прошло и полгода.


ΓΑΜΟΙ


Το χιόνι κυλίστηκε στη λάσπη. Ψηλόκορμο φθινόπωρο, κουράστηκες
να με περιμένεις. Ποθώ να πετάξω μακριά την αρμαθιά των νυσταγμένων κλειδιών
στην κόλαση του χωρισμού.Κανείς δεν ξεφεύγει απ’ τις καρδιές των δημίων.
Δες, μας απλώνουν τα παγωμένα τους χέρια. Χασομερήσαμε στη ρουλέτα του αέρα.
Η φύση μπλόφαρε. Ζωηρό  φαινόταν το παιχνίδι! Τέλειωσαν όμως
όλα πριν περάσει ούτε καν μισός χρόνος.